Trekleed

Ik krijg een slappe lul van tv, maar toch probeer ik af te trekken bij videoclips. Meestal duurt dit veel langer dan wanneer ik mijn fantasie gebruik. Clips van My Chemical Romance op TMF en afleveringen van The Real World op Mtv bezorgen me een uitermate slappe lul. Soms heb ik mazzel: Dan zijn Paris Hilton, Christina Aguilera of de Pussycat Dolls op tv. Bij hun clips zijn er secondes lang opwindende scènes te zien. Het lastige is echter dat er door de snelle montage minstens evenveel beelden voorbijkomen waarin geen langbenige vrouwen maar donkere rappers voorkomen. Als mijn climax nabij is, moet ik er dus voor zorgen dat mijn ejaculatie begint zodra Christina in beeld is en niet Puff Daddy.
Dat ik mijn gerief steeds minder bij clipzenders haal kan twee redenen hebben.

1. Vijf jaar geleden was mijn zenuwstelsel nog niet beschadigd door overmatig alcohol-, nicotine- en drugsmisbruik en kwam ik sneller klaar.

2. Vroeger waren de clips geiler (Oh Christina in Dirty, of Jennifer in Waiting for tonight! Dat moment dat J-lo met stijve tepels opstijgt uit het water, ik ken de tekst van dat nummer nog steeds woord voor woord).

Ik vertelde mijn goede vriend laatst over mijn probleem, hij nam een playboy voor me mee. Toen ging het beter. Bedankt vriend.