Zelfs een lelijke vrouw heeft een kut

Prins Pils en L. stonden te lachen terwijl ik twee biertjes tegelijkertijd in mijn mond leeggoot. Het meeste bier belandde op mijn jas. Het was een mooie avond: Bier, lachen en broodjes hamburger. De viering van vriendschap en alcoholisme zoals carnaval is bedoeld.
Maar ik was zo geil als een flikker op een boerderij. Met nog tien minuten te gaan voordat de bar sloot, en geen uitzicht op een lekker mokkel, liep ik dus uit arrenmoede maar op het enige beschikbare ‘meisje’ af.

Laten we haar Walga noemen. Ze was kort, dik en had een reet waar je koud van werd. Het soort meisje waarover je tegen je vrienden zegt dat ze ‘echt super aardig is’ en dat je ‘heel erg dronken was’. Ze was echt super aardig. Ik was heel erg dronken. Maar bovenal was ik geil. Dus toen ze zei ‘Ga je met me mee? Dan gaan we tongen!’ ging ik mee met die vrouw gemaakt van klei, dat menselijke equivalent van een stapel poep met poten, dat onganse, afstotelijke wezentje.

Op haar slaapkamer kuste ik haar lippen en het voelde alsof ik een pakje boter aan het tongen was. Ze trok me af met een ondeugende blik in haar lelijke ogen. Ik kwam klaar op haar lelijke buik. Ik sliep. En weet je wat ik voelde toen ik de volgende ochtend naast die trol, die grove belediging voor mijn ogen, die vrouwelijke neger van het zuiden, die afgrijselijke stakker wakker werd? Ik voelde geen Walging. Ik voelde ook niet de behoefte om me te schrobben met staaldraad en wasbenzine. Nee vrienden.

Ik voelde Gepaste Trots.

Hoe smerig die chick ook was, ik dacht: “Zo, die heb ik weer eventjes mooi binnengesleept.” Ik dacht: “Ha, lekker weer een griet erbij op mijn kerfstok!” Natuurlijk zou ik dat nooit toegeven. De eerst volgende keer dat ik mijn vrienden zou zien, zou ik met ze meelachen en beamen dat die chick gruwelijk lelijk was. Maar de stiekeme trots blijft.

Dit is volgens mij een typisch mannelijk fenomeen: Een griet kan zo lelijk zijn als Nelson Mandela, maar als jij haar hebt geneukt valt het best mee, is ze heus niet zo heel scheef en is ze reuze aardig. Derhalve kun je trots zijn op je mannelijke prestatie om haar in bed te krijgen.

Mijn vermoeden dat alle mannen er zo over denken, is gebaseerd op de waarneming van dit fenomeen (het rechtpraten van kromme gebreken en de bijkomende stiekeme trots) bij mezelf en bij mijn vrienden. En mijn vrienden en ik zijn mannen, dus zullen alle mannen dat wel voelen.

Dit is strikt logisch gezien een volstrekt ongeldige redeneertrend, maar in het leven kan het je veel voorspellende kracht opleveren. Ik zat laatst bijvoorbeeld in de trein en zag schuin voor me de contouren van een meisje opdoemen. Haar vormen waren verborgen achter een stoel, maar ik zag dat ze een bakje friet zat te eten. Aangezien het twee uur ’s middags was, beredeneerde ik dat het meisje dik, vadsig en wanstaltig moest zijn, want alleen dusdanige meisjes eten friet op dusdanige tijdstippen. Ik leunde naar voren en mijn voorspelling bleek te kloppen: Het friet etende meisje was een vadsige negerin met een huid als schuurpapier (of sinasappels, als je het aardig wil zeggen). Maar genoeg geluld.



Ik werd dus met gepaste trots wakker naast Walga, draaide me om en zag dit:

Konijntje lul.
Ik ging er snel vandoor.