Ik ben klaar met hedonisme. Vijf jaar zuipen en feesten hebben me geld, gezondheid en een hoop karma gekost. Niet dat ik er helemaal niets aan over heb gehouden:
- Ik ben geen maagd meer en heb lekker geneukt.
- Ik heb geleerd wat zelfvertrouwen is.
- Ik kan werkelijk intens genieten van films, boeken, vrienden, sentimentele shit, lekker niks doen en muziek. (Als je een liedje kunt vergelijken met een nacht lang schuimbekkend van drugs - schreeuwen van het genot dat door je aderen pompt, beats, neuken, rammen, zuipen, kostsen, knetterkankerkreupeltjeslam dronken - en het valt bij benadering in dezelfde gevoelscategorie, dan weet je dat het goed is.)
Maar ik ben er klaar mee. Ik wil zoals de burgerman lijden onder mijn onbeduidendheid, en mijn leven stiekem toch ok vinden maar voor verbetering vatbaar. Ik wil slechts een vrouw beminnen en met haar een rotkind maken en er zielsveel van houden.
Saturday, January 27, 2007
Tuesday, January 23, 2007
Drank en stront
Gisteravond een absurde vertoning. Na vele biertjes te hebben gedronken op een kutfeest, kwamen we dronken terug bij de fokking B. Daar pisten we in ovenschalen, aten we rauwe sla met looksaus en ramde D. een deur tegen mijn dronken wenkbrauw. Na dat ongemak lag ik op bed, E. te vertellen dat toffe mensen niet opscheppen over hun daden, maar hun tofheid uitstralen door cool te zijn. Als antwoord lieten hij en fokking B. hun collectieve anus zien.
Toen liet ik mijn poepreet zien.
E. zei: “Dat kan nog veel viezer”. Daar geloofde ik niets van; ik dacht dat mijn gat het goorst was.
E. pakte een pakketje zakdoekjes van het merk Tempo en nam een zijdezacht witpapieren verwennerijtje uit het pakje. Hij haalde het zakdoekje langs zijn besmeurde hol. Daarna toonde hij me het doekje: Het was bezoedeld met een fijn laagje van gore, dagoude stront. Aan de rand van de poepvlek prijkte een kromme, stijve schaamhaar. E. schoof wat medische handboeken in de kast opzij – Keemans ‘kleine chirurgische ingerenpen’, ‘Huid en geslachtsziekten’ van Jansen e.a. en ‘Gray’s Anatomy’, door Gray – en stak er zijn poeplapje tussen.
Ik schudde mijn vuist vruchteloos in zijn richting, lachtte me een kriek en verzonk in comateuze slaap.
Toen liet ik mijn poepreet zien.
E. zei: “Dat kan nog veel viezer”. Daar geloofde ik niets van; ik dacht dat mijn gat het goorst was.
E. pakte een pakketje zakdoekjes van het merk Tempo en nam een zijdezacht witpapieren verwennerijtje uit het pakje. Hij haalde het zakdoekje langs zijn besmeurde hol. Daarna toonde hij me het doekje: Het was bezoedeld met een fijn laagje van gore, dagoude stront. Aan de rand van de poepvlek prijkte een kromme, stijve schaamhaar. E. schoof wat medische handboeken in de kast opzij – Keemans ‘kleine chirurgische ingerenpen’, ‘Huid en geslachtsziekten’ van Jansen e.a. en ‘Gray’s Anatomy’, door Gray – en stak er zijn poeplapje tussen.
Ik schudde mijn vuist vruchteloos in zijn richting, lachtte me een kriek en verzonk in comateuze slaap.
Een nachtje
Kunstacademie meisjes van 19 zaten op mijn kamer. De ene Joods en mooi in al haar zwartharige, donkeroogige pracht. De ander een groppelknoet, met een dijk van een lichaam. Een vlezig lichaam om van te watertanden. Ik en een makker hadden ze zo ver gekregen dat ze meekwamen naar ons huis, maar toen we daar aankwamen vluchtte de makker naar zijn eigen kamer, waarschijnlijk om af te trekken.
Ik zat dus alleen met de meisjes op mijn kamer. Ze dronken mijn wijn en waren dom, oh zo dom. "Eigenlijk is het enige in je leven waar je echt controle over hebt, de keuze tussen doorleven of zelfmoordplegen", zei de knoet met het lichaam. "Ja, nu je het zegt", antwoordde ik met een glimlachje. "Als domheid een ziekte blijkt te zijn, klaag ik je aan voor roekeloze besmetting", dacht ik. De jood lachte wezenloos haar paarse wijntandjes bloot en begon toen een licht filosofische discussie over de vraag wat echt is. Mijn pik verschrompelde.
De uren verstreken, de wijn raakte op en mijn kansen om de knoet, met wie ik een klik had, voor de nacht om was de mijne te maken slonken naar nul. Neuken zat er lekker niet in, omdat ik er niet lekker in zat. Toen de grieten aanstalten maakten om te gaan, kwam de makker aangestiefeld in ochtendjas en badslippers. Hij kon niet slapen. "Hoe gaat het hier?", vroeg hij. De knoet zei dronken tegen de makker dat hij zich erbuiten moest houden. "Waar buiten?", vroeg hij moe. Hij kreeg geen antwoord. Later hoorde ik van hem dat hij al de hele nacht wakker lag, te piekeren over onder andere de zin "Hee fokking bakker, ik ben Djiggy Dje" en de toestand waarin de wereld zich bevindt.
De studentes liepen de trap af naar de voordeur, en ik vergezelde ze. Je weet nooit wat er nog uit te slepen valt; een telefoonnummertje, kusje of een pijpbeurtje. "Blijven proberen, jong", zei mijn vader altijd.
De makker bleef boven, en zat in mijn venster, beentjes buiten boord bungelend en loensend naar beneden te kijken. Van boven hoorde ik hem wanhopig de beste vriendinnentest proberen ("Een test! Een test! Gebruiken jullie dezelfde shampoo? Ha, het antwoord maakt niet uit, want jullie keken elkaar aan voordat jullie iets zeiden!")De jood keek met enige interesse naar boven, maar mijn doelwit, de knoet, wendde zich van hem af en praatte met mij verder. "Heb je nog een wijsheid voor me? Je bent al de hele avond zo wijs.", zei de knoet. Ik wist zo gauw niets te antwoorden dan "Nou nee, ik weet niet" (de godverse inspiratie was ver te zoeken), maar de makker wist wel iets. Hij bulderde met gebalde vuist en diepe stem: "HOERRRRRR." De jood en de knoet keken geschokt naar boven en ik gooide snel de deur dicht, gierend van het lachen.
Ik zat dus alleen met de meisjes op mijn kamer. Ze dronken mijn wijn en waren dom, oh zo dom. "Eigenlijk is het enige in je leven waar je echt controle over hebt, de keuze tussen doorleven of zelfmoordplegen", zei de knoet met het lichaam. "Ja, nu je het zegt", antwoordde ik met een glimlachje. "Als domheid een ziekte blijkt te zijn, klaag ik je aan voor roekeloze besmetting", dacht ik. De jood lachte wezenloos haar paarse wijntandjes bloot en begon toen een licht filosofische discussie over de vraag wat echt is. Mijn pik verschrompelde.
De uren verstreken, de wijn raakte op en mijn kansen om de knoet, met wie ik een klik had, voor de nacht om was de mijne te maken slonken naar nul. Neuken zat er lekker niet in, omdat ik er niet lekker in zat. Toen de grieten aanstalten maakten om te gaan, kwam de makker aangestiefeld in ochtendjas en badslippers. Hij kon niet slapen. "Hoe gaat het hier?", vroeg hij. De knoet zei dronken tegen de makker dat hij zich erbuiten moest houden. "Waar buiten?", vroeg hij moe. Hij kreeg geen antwoord. Later hoorde ik van hem dat hij al de hele nacht wakker lag, te piekeren over onder andere de zin "Hee fokking bakker, ik ben Djiggy Dje" en de toestand waarin de wereld zich bevindt.
De studentes liepen de trap af naar de voordeur, en ik vergezelde ze. Je weet nooit wat er nog uit te slepen valt; een telefoonnummertje, kusje of een pijpbeurtje. "Blijven proberen, jong", zei mijn vader altijd.
De makker bleef boven, en zat in mijn venster, beentjes buiten boord bungelend en loensend naar beneden te kijken. Van boven hoorde ik hem wanhopig de beste vriendinnentest proberen ("Een test! Een test! Gebruiken jullie dezelfde shampoo? Ha, het antwoord maakt niet uit, want jullie keken elkaar aan voordat jullie iets zeiden!")De jood keek met enige interesse naar boven, maar mijn doelwit, de knoet, wendde zich van hem af en praatte met mij verder. "Heb je nog een wijsheid voor me? Je bent al de hele avond zo wijs.", zei de knoet. Ik wist zo gauw niets te antwoorden dan "Nou nee, ik weet niet" (de godverse inspiratie was ver te zoeken), maar de makker wist wel iets. Hij bulderde met gebalde vuist en diepe stem: "HOERRRRRR." De jood en de knoet keken geschokt naar boven en ik gooide snel de deur dicht, gierend van het lachen.
Subscribe to:
Posts (Atom)